An overwhelming storm of emotions
Paniek, hulpeloosheid, verdriet en frustratie samenkomen en me overspoelen, alsof ik gevangen zit in een draaikolk zonder uitweg.
Hoewel de diagnose nog niet definitief was, kan ik stoppen met het stellen van dezelfde vragen:
Hij rookt nooit… Waarom heeft hij dit?
Sinds wanneer heeft hij het?
Waarom hebben we het niet opgemerkt?
Wat had ik kunnen doen om deze feit te veranderen?
In welk stadium is het nu?
Hoe lang kan hij nog leven?
Wat als het snel is afgelopen, wat moet ik dan met de kinderen doen?
Wat moet ik doen zonder Mr. Spawn?
Het is nog niet zo lang geleden, we hebben besproken wat we in de nabije toekomst gaan doen. De kinderen worden over een paar jaar onafhankelijker, we hebben meer tijd om ons op ons leven te concentreren. Mr. Spawn wilde met me meereizen omdat hij weet dat ik van ontdekken houd. We zouden overal naartoe gaan om het beste eten ter wereld te proeven, omdat hij weet dat ik net zo van eten houd als hij. Ik heb hem verteld dat ik als eerste zou willen sterven en voor mij is dit het mooiste en meest perfecte einde van mijn leven… Kunnen we het nog redden…?! Wie kan mij antwoorden… De hele week zijn we meerdere keren 's nachts wakker geweest, we wachtten in stilte met een extreem emotionele en nerveuze stemming op het volgende gesprek met de longarts.
Panic, helplessness, sadness and frustration come together and wash over me, as if I am caught in a whirlpool with no way out.
Although the diagnose was not yet definitive, but I can stop asking the same questions:
He never smokes… Why did he got this?
Since when does he has it?
Why we did not notice it?
What should I have done to make the fact change?
At which stage is he now?
How long can he still live?
What if it is happend what should I do with the kids?
What do I do without Mr. Spawn?
Although it has not been a while ago, we did discuss what are we going to do in our near future. The kids are getting more independent in few more years, we will have more time to focus on our lives. Mr. Spawn was willing to travel with me as he knows I love discovering. We would go to everywhere to taste all the best food of the world as he knows that I enjoy food as he does. I did told hem that I would want to die first and for me it is the most beautiful and perfect ending story of my life… Can we still make it…?! Who can answer me… The whole week we were awake many of times in the night, we were awaiting the next conversation with the pulmonologist silently in a extremely emotional en nervous mood.